Aapjes kijken

Aapjes kijken blijft leuk. Ik heb het vanmiddag kunnen doen in het mangrovebos Can Gio, vlakbij Ho Chi Minh City. Niet lang geleden zijn er per ongeluk een paar uitgezet en nu zijn er volgens sommigen veel te veel. Als je niet op past word je aangevallen en ben je je camera, zonnebril of autosleutels kwijt. Sommige toeristen durven er niet meer in. Nou ja, niet lang daarvoor liepen er nog olifanten en tijgers, dus waar heb je het over zeg ik dan :). Verder waren er 7 meter lange krokodillen, maar die waren netjes in een afgeschermd gebied gestopt met stevige muren er omheen.

Het is een bijzonder gebied, dat ook wel de longen van Ho Chi Minh City wordt genoemd. De mangroves beschermen de stad tegen tsunami’s en is een belangrijk paaigebied voor talloze vissen. Maar het verhaal dat bij het gebied hoort is minstens zo bijzonder. Nog maar 30 jaar geleden is meer dan de helft van het gebied met napalm platgebrand door de Amerikanen. De inwoners waren wanhopig. Al het leven was dood. De directeur van het park centrum dat ik vanmiddag heb bezocht vertelde dat de lokale mensen na de oorlog vrijwillig aan de slag zijn gegaan met herplanten van de mangroves. Want daar leefden ze van – de vis, het hout en fruit. Een groot deel van het gebied (meer dan 20.000 hectares) is dus een bos van nog maar 30 jaar oud. Bijgesloten een foto waarop je kan zien wat een jungle het in die tijd alweer geworden is. Nu wordt het gebied beheerd door een deel van de inwoners zelf en daar krijgen ze voor betaald door overheid en vooral de stad, Ho Chi Minh City. Mooie regeling.

En dan leest mijn Vietnamese collega vervolgens in de krant van vandaag dat de mogelijkheid van een nieuwe zeedijk wordt onderzocht, frontaal voor dit bos! Ik weet niet hoe dat er uit moet zien, maar ik kan mij voorstellen dat daarmee getij en stroming verdwijnt waardoor het hele ecosysteem van dit gebied op de schop gaat. Bijgesloten een kaartje dat ik van internet heb geplukt dat met een rode lijn aangeeft waar een nieuwe dijk/dam zou moeten komen. Dat kan niet goed zijn.

Vanavond was er een ‘networking’ receptie met de gehele Hollandse delegatie. En gelukkig, ik heb begrepen dat enkele experts al op de Vietnamezen hebben ingepraat dat het anders kan. Dat een dijk kan worden gebouwd die niet voor het natuurgebied langs hoeft te gaan. Kijk, dan ben ik trots, dan zijn we goed bezig. Dan zijn de lessen van Volkerak Zoommeer, Grevelingen en Haringvliet niet voor niets geweest.
Verder heb ik, net als alle hollanders om mij heen, verwonderd om mij heen gekeken naar de oranje uitgedoste en borrelende gasten op de receptie. Soort aapjes kijken dus.