that is what we drink in holland

Ik hou niet van vooroordelen, maar… waarom kloppen ze toch zo vaak!? Tijdens onze conferentie voor de nieuwe World Estuary Alliance hield mijn Duitse collega een technisch, uiterst correct, maar eerlijk gezegd wel wat saai verhaal. De chinezen hielden langdradige en formele verhalen waarbij je je voortdurend bleef afvragen wat nu echt de boodschap was. De Amerikanen vertelden bombastisch hoe de wereld in elkaar zit, de Indiers spraken elkaar tegen en de Nederlanders stampten met welgemeende naieviteit over alle taboe’s en culture gevoeligheden heen. Zo kan ik nog even doorgaan.

Maar desondanks was iedereen laaiend enthousiast – we gaan met elkaar de deltas en estuaria (riviermondingen) aanpakken. Doel is om in drie jaar een soort score-kaart te maken voor riviermondingen in de wereld, en dat ieder jaar te gaan meten. In Australie doen ze dat al en het werkt: politici zijn trots of doodsbenauwd als de nieuwe score voor hun gebied uitkomt en doen er dan wat mee. Ik ben heel blij met zo’n concreet doel, want anders is zo’n alliantie alleen maar een internationaal theekransje.

Lekkere thee trouwens, in China. Dat drink ik zoveel mogelijk, ook om te ontsnappen aan het proosten. Dat doen de chinezen voortdurend tijdens het eten. Je tafelgenoot kijkt je dan diep in de ogen, slaat een glas met bier achterover en begint te lachen. Dat is een keer leuk, maar na vijf keer vind ik het wel genoeg. Ik heb echt hoge ambtenaren stomdronken zien wegstrompelen na zo’n diner. Het probleem is dat je hen beledigd als je niet mee doet – dan vind je die persoon dus niet belangrijk genoeg. In Nederland denk je – lekker belangrijk – maar zo makkelijk kom je er hier niet mee weg. Misschien moet ik voortaan gewoon melk bestellen – yes, that is what we drink in Holland! – en achterover dat glas. Voordeel van een vooroordeel.